بیوگرافی مارلون براندو و همسر و زندگی شخصی و فیلم ها و فعالیتهای هنری

حضور افسانه ای روی پرده مارلون براندو بیش از 50 سال اجرا کرد و به خاطر فیلم هایی چون A Streetcar Named Desire و The Godfather مشهور است.
خلاصه داستان
مارلون براندو در 3 آوریل 1924 در اوماها ، نبراسکا متولد شد. پس از قول اولیه در دهه های 1940 و 50 ، از جمله یک بازی افسانه ای در نسخه فیلم A Streetcar Named Desire ، کارنامه فیلم براندو فراتر از زمان بازی در نقش پدرخوانده بود. بعدها ، وی برای بخش های کوچک حقوق زیادی دریافت کرد. او به دلیل تحقیر نفس شناخته شد اما همیشه بهخاطر بهترین کارهایش مورد احترام بود.

نقش های اولیه برادوی
بازیگر مارلون براندو در 3 آوریل 1924 در اوماها ، نبراسکا متولد شد. براندو در ایلینویز بزرگ شد و پس از اخراج از یک آکادمی نظامی ، خندق هایی را حفر کرد تا اینکه پدرش پیشنهاد مالی برای تحصیلات خود را داد. براندو برای تحصیل با مربی بازیگر استلا آدلر و استودیوی بازیگران لی استرابرگ به نیویورک نقل مکان کرد. آدلر غالباً به عنوان الهام بخش اصلی در ابتدای کار براندو ، و با باز کردن این بازیگر به آثار بزرگ ادبیات ، موسیقی و تئاتر شناخته شده است.
در حالی که در استودیوی بازیگران ، براندو "رویکرد روش" را اتخاذ کرد ، که بر انگیزه شخصیتها برای اعمال تأکید دارد. او اولین حضور خود در برادوی را در فیلم احساسات جان وان دروتن (من به یاد می آورم مادر) (1944). منتقدان تئاتر نیویورک به دلیل عملکرد وی در Truckline Caf (1946) به او امیدوار کننده ترین بازیگر نقش برادوی رای دادند. در سال 1947 ، او بزرگترین نقش صحنه خود ، استنلی کووالسکی را بازی کرد - بیرونی که به خواهر و مادرش می کند ، شکننده Blanche du Bois در تنسی ویلیامز A Streetcar به نام Desire.

پسر بد هالیوود
هالیوود با نام تجاری براندو تماس گرفت ، و او اولین فیلمبرداری خود را به عنوان یک جانباز paraplegic جنگ جهانی دوم در مردان (1950) آغاز کرد. اگرچه او با ماشین تبلیغاتی هالیوود همکاری نکرد ، اما در نسخه 1951 فیلم A Streetcar Named Desire ، موفق به بازی کووالسکی شد ، یک موفقیت محبوب و حساس که موفق به کسب چهار جایزه اسکار شد.

فیلم بعدی براندو ، ویوا زاپاتا! (1952) با فیلمنامه‌ای از جان اشتاینبك ، ظهور امیلیانو زاپاتا از دهقانان به انقلابی را نشان می دهد. براندو این کار را با جولیوس سزار و سپس The Wild One (1954) دنبال کرد ، که در آن او یک رهبر باند موتور سیکلت را در تمام جلالهای جلد چرمی خود بازی کرد. بعداً نقش برنده جایزه آکادمی خود را به عنوان یک مرد دریایی که در سیستم در فیلم The Waterfront (جنگ در سیستم) در سیستم بازی می کند ، به نمایش می گذارد ، نگاهی سخت گیرانه به اتحادیه های کارگری شهر نیویورک.

در طول بقیه دهه ، نقش های پرده براندو از ناپلئون بناپارت در دزیره (1954) ، تا آسمان ماسترسون در سال 1955 بچه ها و عروسک ها ، که در آن آواز خواند و رقصید ، به یک سرباز نازی در شیرهای جوان (1958) رسید. از سال 1955 تا 1958 ، غرفه داران فیلم به وی یکی از 10 نقاشی برتر بوکس در کشور رای دادند.

با این حال ، در دهه 1960 ، حرفه او فراز و نشیب بیشتری داشت ، به خصوص پس از بازسازی فاجعه آمیز استودیوی MGM در سال 1962 ، Mutiny on the Bounty ، که نتوانست حتی نیمی از بودجه عظیم خود را جبران کند. براندو نقش Fletcher Christian ، Clark Gable را در نسخه اصلی 1935 به تصویر کشید. نفس بیش از حد براندو در هنگام فیلمبرداری این فیلم به اوج خود رسید. وی به دلیل توطئه های تنظیم شده خود و تلاش برای تغییر فیلمنامه مورد انتقاد قرار گرفت. خارج از مجموعه ، او امور بی شماری داشت ، زیاد غذا می خورد و از بازیگران و خدمه فاصله می گرفت. قرارداد وی برای ساخت فیلم شامل 5000 دلار برای هر روز بود که این فیلم از برنامه اصلی خود گذشته بود. او وقتی گفته شد و تمام شد ، 1.25 میلیون دلار درآمد کسب کرد.

'پدر خوانده'
کار حرفه ای براندو در سال 1972 با به تصویر کشیدن رئیس دفاعی مافیا دون کورلئونه در فیلم The Godfather از فرانسیس فورد کوپولا متولد شد ، نقشی که برای او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرد. او اما در اعتراض به رفتار هالیوود با بومیان آمریکایی ، اسکار را رد کرد. خود برندو در نمایش جوایز حضور پیدا نکرد. در عوض ، او یک آپاچی بومی آمریکایی به نام ساچین لیتلفاتر (که بعداً مشخص شد که بازیگری است که یک بومی آمریکایی را به تصویر می کشد) فرستاد تا این جایزه را از طرف وی رد کند.

نقشهای بعدی
براندو سال بعد به آخرین بحث برانگیز اما بسیار تحسین برانگیز Last Tango در پاریس ، که دارای رتبه X بود ، ادامه داد. از آن زمان ، براندو برای بازی در قسمت های کوچک در فیلم هایی مانند سوپرمن (1978) و آخرامان (1979) حقوق زیادی دریافت کرده است. نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای یک فصل سفید خشک سال 1989 ، براندو همچنین در کمدی The Freshman with Matthew Broderick ظاهر شد.

در سال 1995 ، براندو در دنی خوان دمارکو با جانی دپ ازدواج کرد. در اوایل سال 1996 ، براندو در جزیره فقیر دریافت شده دکتر مورو لباسش را گرفت. هفته نامه سرگرمی گزارش داد که این بازیگر از گوشواره ای برای به خاطر آوردن خطوط خود استفاده می کند. دیوید تئولیس ، بازیگر اصلی وی در این فیلم ، به مجله گفت كه با این وجود براندو او را تحت تأثیر قرار داد. تویس گفت: "وقتی او وارد اتاق می شود ، می دانید كه آنجاست."

در سال 2001 ، براندو به عنوان یک پیر جواهرات در پی گرفتن آخرین بازپرداخت در The Score بازی کرد ، همچنین با بازی رابرت دنیرو ، ادوارد نورتون و آنجلا باست.

زندگی شخصی
مشاهده شده است که براندو شاید عاشق غذا و زن بودن بیش از حد باشد. بهترین بازی های او در بازیگری نقش هایی است که او را مم به نمایش خشم و رنج محدود و نمایش داده شده می کند. خشم خودش ممکن است والدینی باشد که به او اهمیتی ندادند.


مجله تایم نوشت: "براندو یک پدر سخت ، سرد و یک مادر ناخوشایند رویایی داشت - هر دو مشروبات الکلی ، هر دو تبلیغ جنسی می کردند - و او هر دو طبیعت آنها را بدون حل مناقشات در بر می گرفت." خود براندو در زندگی نامه خود نوشت ، "اگر پدر من امروز زنده بود ، من نمی دانم چه می کردم. بعد از مرگ او ، من فکر می کردم ،" خدا ، فقط او را برای هشت ثانیه زنده به من بده زیرا من می خواهم فک او را بشکن. ""

اگرچه براندو از صحبت کردن در مورد ازدواج در مورد ازدواج خود اجتناب می کند ، حتی در زندگی نامه خود ، مشخص است که او سه بار با سه بازیگر سابق ازدواج کرده است. او حداقل 11 فرزند دارد. پنج نفر از فرزندان با سه همسرش ، سه نفر با خانه دار گواتمالایی او و سه فرزند دیگر از امور هستند. کریستین براندو ، یکی از پسران براندو ، به مجله People گفت: "خانواده در حال تغییر و تحول شکل بودند. من می خواهم سر میز صبحانه بنشینم و بگویم" شما کی هستید؟ "

در سال 1991 ، مسیحی به علت قتل نامزد خواهرش داگ درولت به قتل عمدی محكوم شد و به مجازات 10 ساله رسید. او ادعا كرد كه درولت از خواهر باردار خود ، شیان بدرفتاری می كند. کریستین گفت که او با درولت مبارزه کرده و به طور تصادفی صورت او را هدف گلوله قرار داده است. براندو ، در آن زمان در خانه ، احیاrol دهان به دهان را به درولت داد و با 911 تماس گرفت. در دادگاه کریستین ، مردم گزارش دادند که یکی از اظهارات براندو در جایگاه شاهد ، "من سعی کردم پدر خوبی باشم. من بهترین کار را انجام دادم من می توانستم."

دختر براندو ، Cheyenne ، زن جوانی مشکل آفرین بود. در بیشتر و عمرش ، در مراکز توانبخشی دارو و بیمارستانهای روانی ، وی در تاهیتی ش طاریتا زندگی می کرد (یکی از همسران براندو ، که وی در مجموعه موتینی بر روی فضل ملاقات کرد). مردم در سال 1990 گزارش دادند كه چایان درباره براندو گفت: "من آمده ام كه ​​پدرم را به خاطر روشی كه در كودكی مرا نادیده گرفته است تحقیر كنم."

پس از مرگ درولت ، شیان حتی بیشتر گوشه گیر و افسرده شد. یک قاضی حکم داد که او بیش از حد قادر به تربیت فرزندش افسرده است و حضانت پسر را به مادرش ، تاریتا سپرد. شاین یکشنبه عید سال 1995 برای عیادت خانواده خود از بیمارستان روانی مرخص شد. آن روز در خانه مادرش ، چاینی ، که قبلاً اقدام به خودکشی کرده بود ، خود را به دار آویخت.

مرگ و میراث
سالهای خودآزمایی براندو قابل مشاهده است ، زیرا وزن او در اواسط دهه 1990 بیش از 300 پوند بود. این بازیگر در سال 2004 در سن 80 سالگی در اثر فیبروز ریوی در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت. اما قضاوت براندو از نظر ظاهری و کنار گذاشتن کارش به دلیل مشاغل بازیگری بعداً با اهمیت کم ، اشتباه است. عملکرد وی در A Streetcar Named Desire مخاطبان را به زانو درآورد و دامنه نقش او شهادت توانایی او برای کشف بسیاری از جنبه های روان آدمی است.

منبع

ماسک موی خانگی برای موهای خشک و آسیب دیده

یه گیاه آپارتمانی زیبا و گلدار به نام بنفشه آفریقایی

بیوگرافی رامین رضاییان فوتبالیست تیم ملی و سابق تیم پرسپولیس مهمان دورهمی